Nerede kalmıştım? Malum Goa’dayım aklım karıştı artık :)
Tabii ya en sevdiğim; Pushkar! Ve devamı…
Fotoğraflar: Pushkar'dan
Küçücük bir yer aslında Pushkar. Bir sürü lokal dükkanın olduğu çok da uzun olmayan bir sokak, küçük bir yapay göl ve çevresinde bir sürü ghat, Pushkar’ı tepeden gören bir tapınak ve daha bir çok tapınağın yer aldığı minik ve huzurlu yer...
Ve zihnime kazınan rüzgarla salınan beyaz otlar… Hostel’in yanında keşfettiğimiz Nature’s Blessing cafe’de mükemmel yemekler yiyerek ve Ayurveda doktorunun verdiği bitkisel ilaçlarla kendimizi bir yenilenme sürecine aldığımız güzel Pushkar günleri…
İlk günümüz güneşin altında yanarak geçiyor, ufak çaplı bir güneş çarpması yaşıyoruz ve akıllanıp artık sadece sabah erken saatte ve güneş battıktan sonra sokaklara atıyoruz kendimizi.
Hostel tıpkı diğerleri gibi rutubetli ve yorucu ama mutluyuz.
Pushkar’da durmanın dinginliğini hissediyorum. Koşmamanın, beklentide olmamanın. Ve küçük bir birikinti bile olsa suyun hayatımdaki yerinin ne kadar büyük olduğunu anlıyorum… Gün doğarken tepeden Pushkar’a bakıyoruz. Evet hayatımda gördüğüm en harika manzara değil belki ama öyle güzel bir an ki… Değişik değişik kuş sesleri, güneşin kendini gösterişi, güneşin ilk ışıklarıyla yavaş yavaş aydınlanan yeşiller ve minik evler, güne uyanan kasabanın minik minik hareketlenişine tanık olmak…
Ve bir gece göle tepeden bakarken duyduğum huzur… Ve bir sabah gölün kenarında bir köpeğin yalamasıyla sonlanan kısacık meditasyonum… Bir türlü ayrılmak istemediğim, dönüp baktığımda yine nedenini bulamadığım ama çok sevdiğim, içime işleyen güzel Pushkar…
Fotoğraflar Jodhpur'dan...
Ardından gitmeye ayak dirediğim Jodhpur’da kaldığımız hostelin terasından şehre ve kaleye ilk baktığımda yaşadığım bir diğer huzur… Belki de yerlerden bağımsızdır huzurum, benle alakalıdır. Eğer şu anda karşımdaki çamurlu denize bakarken hala aynı huzur varsa içimde, evet benimle alakalı olmalı belki de… İçimde taşıdığım huzura duyduğum şükran ne büyük!
Jodhpur’un mavi sokaklarını keşfederken bazen soruyorum kendime; neden buradasın? Gerçekten sadece buradayken mi yaşatabiliyorsun o huzuru içinde? Bu huzuru içinden koparıp atmadan geçse günlerin eve döndüğünde de ve aynı huzurla, aynı dinginlik ve aynı hoşgörüyle karşılasan çevrende olup biten tüm karmaşayı? Ses yok içimden, sadece dinliyor, cevabı sen biliyorsun diyor belki de…
Fotoğraflar Udaipur'dan...
Yazmaya başladığım anda olayları anlatmak, gördüğüm yerlerden bahsetmek anlamsızlaşmış gibi hissediyorum. Renkli yaşanmışlıklar, tatlı gerginlikler ve kabullenişlerle dolu günler Pushkar, Jodhpur, Udaipur’da akıp gidiyor. Anlatılacak olaylardan, görülen yeni yeni yerlerden öte olan bir şey var; o da içimde bir yerlere yerleşen, Sevgen’e yeni bir dokunuş yapan belki yeni bir renk veya çizik atan bir şeyler…
Aşkla, sevgiyle öperim herkesi!